Τι οφείλουμε στο ΠΑΜΕ

Μετά τα τελευταία γεγονότα είναι ακόμα πιο επείγον να υπενθυμίζουμε και να τονίζουμε την σημασία που έχει το ΠΑΜΕ για το ταξικό κίνημα. Η ερώτηση είναι επομένως: Τι οφείλουμε στο ΠΑΜΕ; Σε τι μπορούμε να ελπίζουμαι λόγω της ύπαρξης του ΠΑΜΕ;

Τα πράγματα αρχίζουν πλέον να ξεκαθαρίζουν. Ο ταξικός χαρακτήρας του ελληνικού κράτους και της συγκεκριμένης κυβέρνησης είναι πλέον έκδηλος ακόμα και για ταξικά τυφλούς ή μύωπες. Οι μεσολαβήσεις καταρρέουν, το ενδιάμεσο και χλιαρό εξαφανίζεται. Η εργατική τάξη έχει την δυνατότητα να αντικρίσει τον εχθρό της με πιο καθαρό τρόπο σε σχέση με τις τελευταίες δεκαετίες. Η καταστολή της διαμαρτυρίας του ΠΑΜΕ, η κατασκευή πλαστών ενοχοποιητικών στοιχείων κατά των συνδικαλιστών και η σύλληψη τους αποτελει χτύπημα στο εργατικό κίνημα. Δεν υπάρχει πλέον καμία ψευδαίσθηση.

Είναι απόλυτα επείγον να συνειδητοποιήσει κάθε εργαζόμενος την σημασία της δράσης του ΠΑΜΕ – του μοναδικού ταξικού συνδικαλιστικού οργάνου στην Ελλάδα – , διότι φαίνεται ότι η ιδεολογία και η προπαγάνδα εμποδιζούν ακόμα πάρα πολλές κοινωνικές ομάδες να δούν αυτό που πραγματικά διαδραματίζεται στην χώρα και συγκεκριμένα στον εργασιακό χώρο. Ο εργαζόμενος πρέπει να κατανοήσει ότι ως εργαζόμενος, ως ταξικό υποκείμενο δεν έχει δίπλα του κανέναν άλλον σύμμαχο στον εργασιακό του χώρο, ικανό να αντισταθεί και να ανατρέψει τις παραγωγικές και εργασιακές σχέσεις εκμετάλλευσης, πέρα από το ΠΑΜΕ.

Είναι σημαντικό να γίνουν δυο πράγματα σαφή: Αφενός ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Αφετέρου ότι το ΠΑΜΕ είναι η δύναμη που μπορεί να στηρίξει κάθε εργαζόμενο που αγωνίζεται για ένα καλύτερο μέλλον. Είναι σημαντικό λοιπόν να καταρριφθούν κάποιες ψευδαισθήσεις, που φαίνεται να ασκούνε ακόμα κάποια επιρροή σήμερα. Είναι η ελπίδα που ο λαός τρέφει συχνά αυθόρμητα την οποία εκμεταλλεύονται και θρέφουν κακόβουλα κάποιοι. Όσοι ελπίζουν στην βοήθεια άλλων συνδικάτων ή πολιτικών δυνάμεων πλανώνται.

Κατ’ αρχάς υφίσταται η «πασοσική ψευδαίσθηση» – αν μπορούμε να την αποκαλέσουμε έτσι. Υπάρχει δηλαδή η πλάνη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει το ΠΑΣΟΚ του 1981. Είναι ό μόνος λόγος για να εξηγήσει κανείς βάσει (μετά βίας) ορθολογικών επιλογών την μετακίνηση μεγάλου μέρους του πασοκικού «απαράτ» (τρομάρα τους...) στον ΣΥΡΙΖΑ, φιανόμενο το οποίο παρατηρείται έντονα στα συνδικαλιστικά. Απ’ ότι φαίνεται λοιπόν υπάρχει η ελπίδα ότι κάποιοι θα κατορθώσουν να επιβιώσουν. Υπάρχει όμως μια μεγάλη διαφορά με το ’81: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τις ίδιες πολιτικές και οικονομικές δυνατότητες. Με απλά λόγια; Δεν μπορεί να μοιράσει χρήμα, διορισμούς και να κάνει λιονταρισμούς στο διεθνές ή εθνικό κεφάλαιο.

Αδελφέ μας εργαζόμενε, μην έχεις ψευδαισθήσεις. Δεν θα επαναληφθεί το ’81 ούτε η δεκαετία του ’80 ή του ’90. Ακόμα και σε ψίχουλα να ελπίζεις, μην υπολογίζεις σε τίποτα. Σήμερα χτυπάνε εδώ, αύριο θα χτυπάνε εκεί, και μεθαύριο θα χτυπήσουν και εσένα. Η υποταγή και η ελπίδα δεν είναι πλεόν επιλογές.

Το πιο σημαντικό είναι όμως να ξέρει ο κάθε εργαζόμενος ότι δεν είναι μόνος του! Ότι αν αποφασίσει να αγωνιστεί θα έχει στο πλευρό του το ΠΑΜΕ! Ο φόβος (παράλληλα με την ελπίδα) είναι ίσως ο πιο σημαντικός λόγος της διστακτικότητας, που επιδεικνύει μεγάλο μέρος των εργαζομένων. Αυτός ο φόβος πρέπει και μπορεί να χτυπηθεί. Τι είδαμε τις τελευταιές ημέρες; Τι σημαίνουν τα γεγονότα αυτα; Πως πρέπει να τα κατανοήσει ο εργαζόμενος; Τα γεγονότα αυτά επιδεικνύουν – ξεκάθαρα πλέον – δύο κυρίως πράγματα. Κατ’ αρχάς ότι ο ταξικός εχθρός δεν διστάζει να αποκαλυφθεί ως τέτοιος και να χειριστεί μέσα βίαιης καταστολής. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι το ΠΑΜΕ δεν κάμφθηκε! Το ΠΑΜΕ αντέδρασε δυναμικά στις απαράδεκτες συλλήψεις. Ήταν εκεί με τους συλληφθέντες συνδικαλιστές, ήταν εκεί, εξω από τα δικαστήρια! Το ταξικό εργατικό κίνημα γίνεται όλο και πιο δυνατό μέσα από τις πράξεις αυτές.

Τι βλέπεις λοιπόν αδελφέ εργαζόμενε; Πρέπει να προσπαθήσεις να δείς απλά αυτό που βρίσκεται μπροστά στα μάτια σου. Αν αποφασίσεις να αντισταθείς, το ΠΑΜΕ είναι ΕΔΩ! Θα είναι εκεί μαζί σου. Θα έχεις στην πλευρά σου μαζί σου το αγωνιστικό τμήμα της εργατικής τάξης!

Τι άλλο μπορείς να κάνεις; Τι θα κάνεις όταν πλέον δεν αντέχεις την αδικία που σου επιβάλλεται και την ανέχεια στην οποία σε καταδικάζουν να ζεις; Μπορεί ακόμα να πιστεύεις ότι θα την γλιτώσεις. Μην γίνεσαι όμως θύμα του κάθε επιτήδειου οπουρτουνιστή. Δεν υπάρχει περίπτωση να την γλιτώσεις, ουτε εσύ ούτε να παιδιά σου, τα οποία θα δουλεύουν σε συνθήκες εργασίες χειρότερες από αυτές των πατεράδων σου! Τι θα κάνεις λοιπόν;

Πρέπει να νιώσεις την δύναμη που απορρέει από την οργανωμένη δύναμη της εργατικής τάξης. Την ελευθερία από τον φόβο οφείλουμε στο ΠΑΜΕ! Την υπέρβαση του φόβου, ο οποίος γεννιέται υπό τις συνθήκες του μοναχικού ατομικού αγώνα με τις άθλιες συνθήκες εκμετάλλευσης του καπιταλιστικού τρόπου καταλήστευσης. Εργάτη! Κατάλαβε το! Αυτήν την δύναμη την έχεις λόγω της δράσης του ΠΑΜΕ. Θα ξέρεις ότι όταν πας στην απεργία δεν θα έχεις τα νώτα σου εκτεθειμένα. Θα είναι εκεί τα αδέλφια σου οι κομμουνιστές να σε στηρίξουν.

Δεν είσαι κομμουνιστής; Δεν είναι αυτό που ερωτάσαι να απαντήσεις. Αυτή η ερώτηση δεν τίθεται πλέον καν. Δεν σου αφήνουν πλέον το περιθώριο να αναρωτηθείς για τέτοια πράγματα. Η ερώτηση είναι: Ποια είναι η θέση σου σε αυτό το σύστημα; Πιστεύεις μήπως ότι επειδή δεν είσαι κομμουνιστής το Κεφάλαιο θα σου χαριστεί; Είσαι εργάτης. Είσαι αυτός που δεν κατέχει τα μέσα παραγωγής, που είσαι αποξενωμένος από το προϊόν που παράγεις, που η εργασία σου είναι η πηγή κέρδους των καπιταλιστών. Αυτό είσαι. Αυτή είναι η τάξη σου! Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως δεν είσαι και μόνος σου.