Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Κάποιες σκόρπιες σκέψεις σχετικά με την αναμενόμενη ιμπεριαλιστική επέμβαση και τον ρόλο της ελληνικής αστικής τάξης.



--Σέρνεται η κυβέρνηση σε πόλεμο από τους Αμερικάνους και το ΝΑΤΟ ή εξυπηρετεί να συμφέροντα της εγχώριας πλουτοκρατίας; Αναγκαίο κακό ή ευκαιρία για την ελληνική αστική τάξη; Η προθυμία της ελληνικής κυβέρνησης να συμμετάσχει ενεργά στην στρατιωτική επέμβαση στην Συρία ήταν από την πρώτη στιγμή οφθαλμοφανής. Δεν χρειάστηκε καν να ζητηθεί «γη και ύδωρ». Αντιθέτως, η Ελλάδα έσπευσε να δηλώσει την ετοιμότητά της να συνδράμει την «ανθρωπιστική επέμβαση», πριν καν βγουν τα αποτελέσματα της έρευνας του ΟΗΕ για την χρήση χημικών όπλων.
Ποιο είναι το διακύβευμα; Ποια είναι τα οφέλη; Κατά κύριο λόγο προφανώς η ισχυροποίηση όπως και η διασάφηση της θέσης της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό συσχετισμό δυνάμεων. Το ελληνικό κράτος θέλει να αποδείξει ότι όχι μόνο δεν αμφισβητείται η συμμαχία της με τον αμερικανικό και ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό, αλλά ότι βρίσκεται εντός παιχνιδιού και μπορεί να αξιοποιήσει μάλιστα την «γεωστρατηγική θέση» της στο έπακρο. Προσφέρεται επίσης μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αξιοποιηθεί η διεθνής πολιτική για τον αποπροσανατολισμό του λαού από την κατάσταση που βιώνει λόγω της κρίσης.




--Όμως δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό. Κατά την γνώμη μας πρέπει να αναμένουμε μια όλο και πιο ενισχυμένη ανάμειξη της Ελλάδας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των δυτικών κρατών. Πρόκειται για μια αναγκαιότητα που απορρέει από την οικονομική κρίση, καθώς και από τις όλο και εντεινόμενες συγκρούσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων, η οποία επίσης απορρέει από την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, η οποία συρρικνώνει την παγκόσμια αγορά και εντείνει των ανταγωνισμό για τον έλεγχο των αγορών.
Όπως είχε σημειώσει και ο ΓΓ στην Περιφερειακή συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων τον Ιούνη αυτού του έτους, οι ιμπεριαλιστές δεν διστάζουν πλέον μέχρι και να βυθίσουν στο χάος και να απορρυθμίσουν αγορές που δεν μπορούν να ελέγξουν προκειμένου να αναχαιτιστεί ο έλεγχος τους από άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα των συγκρούσεων μεταξύ ιμπεριαλιστών: «ό, τι δεν μπορώ να έχω, δεν πρέπει ούτε εσύ να έχεις, γιατί η ζωή σου είναι ο θάνατός μου». («Ας μην μας διαφεύγει ότι μια ιμπεριαλιστική δύναμη μπορεί να μη διστάσει να προκαλέσει ανάφλεξη σε μια περιοχή ακόμα κι αν δεν έχει τις δυνατότητες και τα μέσα να την εντάξει στην πολιτικο -οικονομική επιρροή της. Αλλά μπορεί να επιλέξει να μετατρέψει μια περιοχή, για όσο διάστημα της χρειαστεί, σε μια απέραντη «κρεατομηχανή» για να εμποδίσει τη διείσδυση ανταγωνιστικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, για να εμποδίσει την οικονομική και πολιτικό-στρατιωτική επιρροή μιας αντίπαλης δύναμης», βλ. Λαϊκή Συμμαχία)

--Τα όρια της ανάμειξης της Ελλάδας είναι μόνο η αντοχή της στις πιέσεις άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Κατ’ αρχάς η ενίσχυση της ελληνικής αστικής τάξης δρα εν δυνάμει αρνητικά για τα συμφέροντα της τουρκικής αστικής τάξης. Αυτή η σύγκρουση εμποδίζει και την ελληνική αστική τάξη να αξιοποιήσει στο έπακρο τα μέσα που διαθέτει, όπως για παράδειγμα την σχέση με την Κύπρο ή την πιθανή αξιοποίηση ορυκτού πλούτου.
Αυτό όμως σημαίνει ότι οποιαδήποτε «επίλυση» ή διευθέτηση των διακρατικών σχέσεων με την Τουρκία θα γίνει αναγκαστικά στην βάση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων των αστικών τους τάξεων. Από εκεί και πέρα δεν αποκλείεται κλιμάκωση των συγκρούσεων και των διαφορών τους. Ο άξονας Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ που μεταξύ άλλων προπαγανδίζεται μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στο μέλλον. Αυτός είναι άλλος ένας λόγος για τον οποίο η Ελλάδα δεν μπορεί να μείνει έξω από την ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Συρία, καθώς είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και η Ευρώπη δεν βλέπουν με καλό μάτι να αποτελέσει η Τουρκία την αιχμή του δόρατος, καθώς εύκολα μπορεί να εξελιχθεί σε «περιφερειακό παίκτη» με δικά του συμφέροντα και ταλαντευόμενη – πιθανόν – στάση ως προς τις στρατηγικές της συμμαχίες.

--Σε αυτό το σημείο να τονίσουμε ότι – σε αντίθεση με την Τουρκία – η συμμαχία της Ελλάδας με την ΗΠΑ και την Ευρώπη αποτελεί στρατηγική και όχι απλά τακτική συμμαχία. Αυτό φυσικά δεν είναι ενδεικτικό στοιχείο για υποτιθέμενη μονόπλευρη «εξάρτηση» της Ελλάδας, αλλά δείχνει αντιθέτως την διαμόρφωση των ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων. Σημαίνει επίσης ότι το πιο ισχυρό κομμάτι της ελληνικής αστικής τάξης δεν είναι σε καμιά περίπτωση (στην δεδομένη συγκυρία τουλάχιστον) διατεθειμένο να επιτρέψει να αμφισβητηθεί αυτή η συμμαχία και ταύτιση συμφερόντων από οποιαδήποτε κυβέρνηση. Γιατί; Όχι επειδή είναι «εξαρτημένη», αλλά επειδή αυτή η συμμαχία της προσφέρει να μεγαλύτερα οφέλη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι δεν υπάρχει αστικό κόμμα που να αμφισβητεί αυτήν την στιγμή έστω και στο ελάχιστο αυτήν την θεμελιώδη στρατηγική απόφαση.


--Ας προσθέσουμε τέλος – για να μην «μπερδεύονται» κάποιοι καλοθελητές – ότι το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να θεωρηθεί «περιφερειακή δύναμη», σύμφωνα πάντα με την ορολογία της αστικής πολιτικής επιστήμης, δεν σημαίνει κάτι ως προς το στάδιο ανάπτυξης του καπιταλισμού της χώρας ούτε τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του κράτους και της αστικής τάξης. Σημαίνει απλά ότι λόγω συγκεκριμένων συνθηκών – που μπορεί βέβαια να έχουν και σχέση με το μέγεθος της χώρας και της οικονομίας της – είναι προσδεδεμένη στην ιμπεριαλιστική συμμαχία των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Στο κάτω κάτω ούτε η Γερμανία μπορεί να χαρακτηριστεί «περιφερειακή δύναμη», αλλά ούτε και «υπερδύναμη» (με πλανητικούς στρατιωτικό-πολιτικούς όρους), αλλά κανείς δεν αμφιβάλει ότι είναι μια ιμπεριαλιστική δύναμη, εκπρόσωπος των γερμανικών μονοπωλιακών τραπεζικών και βιομηχανικών ομίλων.


Naphta

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα ανώνυμα σχόλια δεν δημοσιεύονται. Δεν δημοσιεύονται σχόλια τα οποία θεωρούμε ότι δεν ανταποκρίνονται στην δική μας αντίληψη διαλόγου. Δεν γίνεται αποδεκτός αντικομμουνιστικός, φασιστικός, ρατσιστικός οχετός, καθώς και σχόλια προβοκατόρικου χαρακτήρα κάθε είδους. Οι διαχειριστές θεωρούν δικαίωμά τους την διαγραφή ή μη δημοσίευση οποιουδήποτε σχολίου κατά την κρίση τους και χωρίς υποχρέωση περαιτέρω εξηγήσεων.